غزل " تاول ها"
تهمتن غلامی
غزلی از دفتر بداهه ها
" تاولها "
بس که ﺍﺯ ﺗﺎﻭﻝ ﺗﻮ ﺧﻮﻥ ﺷﺴﺘﻢ ، ﺩﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻦ ﭼﺮﻭﮐﯿﺪﻩ
من همانم همان ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ ، ﭘﺎﯼ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯿﺖ ﺟﻨﮕﯿﺪﻩ
آنکه آتش گرفت و روحش را ، ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯾﺖ ﺳﻮﺧﺖ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺭﻭﯾﺎﺵ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺷﺪ ، ﺗﺎﻭﻝ ﺩﺳﺘﻬﺎﺵ ﺗﺮﮐﯿﺪﻩ
ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﻭ ﺗﺎﻭﻝ ﺭﺍ ، ﺑﺎ ﺑﺘﺎﺩﯾﻦ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﺑﮑﻨﻢ
ﻣﻦ همانم ﻫﻤﺎن که ﺑﺎ ... ﻗﻠﺒﺶ ، ﺯﺧﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪﻩ
ﺗﺸﮏ ﻭ ﻣﻠﺤﻔﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﻭ ... ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺯﯾﺘﻮﻥ ﻭ ...
ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﺖ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻭ ... ﻋﺸﻖ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺗﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ
ﺭﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺴﻤﻮﻣﺖ ، ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﻬﺎ
ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ، ﻧﻔﺲ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺕ ﻧﺒﻮﯾﯿﺪﻩ
ﭼﺎﺩﺭ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ
ﺩﺧﺘﺮﺕ " ﺯﯾﻨﺒﺖ " ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺑﺪ ، ﺗﺎ ﮔﻠﻮﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺒﻮﺳﯿﺪﻩ
[][][][][]
ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﻬﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ، ﺳﻔﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﻧﺎﺭﻧﺠﮏ
ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﻭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻡ ، ﺍﺯ " ﺣﺴﯿﻨﺖ " ﺷﻬﯿﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ
<><><><>
ﺗﻬﻤﺘﻦ ﻏﻼمی
