تک بیت " بداهه ی ناب "

" تک بیت ناب "

" کفر دین "

توبه  کن  از  کفر  دینی  که  مرا  سهمت  نکرد

کعبه ی مقصود  من  دیگر  مسلمانی بس است

تهمتن غلامی

  " کفر  دین "  =  پارادوکس

غزل * چشم برمودایی *

تهمتن غلامی

غزلی از دفتر بداهه ها

" چشم برمودایی "

ﭼﮏ ﭼﮏ ﺍﺯ ﺳﻘﻒ ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ ، ﺳﻘﻒ ﺍﯾﻦ ﺁﺳﻤﺎﻥ  ﭼﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ

ﻣﺎﻩ ﺑﺎﻧﻮ ، ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻦ ··· ﺩﻧﯿﺎ ، ﺍﺭﺯﺷﺶ ﻗﺪﺭ ﯾﮏ ﭘَــــــــــــــﺮِ ﮐﺎﻩ ﺍﺳﺖ

ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺨﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﮔﺎﻩ ، ﺗُﻮﻣـــﻮﺭ ﺩﺭﺩ ، ﺭﯾﺸﻪ ﮐﻦ  ﺑﺸــﻮﺩ

ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺨﻨﺪ ··· ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ، ﺑﻐﺾ ﻫﻤﺒﺴﺘﺮ  ﮔﻠﻮﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ

ﺭﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﻣﻮﺩﺍﯾﯽ ﺭﺍ ، ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻮﺡ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ

ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮ ﻣﻮﺟﺖ ، ﮐﺸﺘﯽ ﻧﻮﺡ ﻧﯿﺰ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ

ﭘﺸﺖ این ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺁﺳـــــــﻤﺎﻥ ﮔﺮﻡ  ﺑﺎﺭﺵ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ

ﭘﻠﮏ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﺰﻥ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ، ﺷﮑﻞ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺐ ﻫﻨـــــــــــﻮﺯﺕ ﺭﺍ ، ﺭﻧﮓ ﻟﯿـــــــــﻤﻮﯾﯽ ﺑﻠﻮﺯﺕ ﺭﺍ

ﮔﻮﻧﻪ ﯼ ﺳﺮﺥ ﺷﺮﻡ ﺳﻮﺯﺕ ﺭﺍ ، ﺁﻩ ····ﺍﯾﻨﺠﺎﯼ ﺷﻌﺮ  ﺟﺎﻧﮑﺎﻩ ﺍﺳﺖ -

.

- ﻫﻤﻘﺪﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﻗﺪﻣﯽ ، ﺳﻤﺖ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫــــــــــﯿﭻ

ﻫﻤـــــــﻘﺪﻡ ﺑﺎﺷﻤﺖ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ؛ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﺑﻬــــﺘﺮﯾﻦ ﻗﺪﻣــــــﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ

<><><>

<><><>

ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ، ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﺩﺭ

ﮐﺠـــــــــــــﺍﯼ ﺗﻘــــــــــــﻮﯾﻢ ﺍﺳﺖ

ﻣﻦ ﭘُﺮﻡ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ " ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ" ، ﺯﺍﺩ ﺭﻭﺯ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ ؟؟؟ !!!!

تهمتن غلامی

غزل * کتابخانه*

تهمتن غلامی

غزلی از دفتر بداهه ها

* کتابخانه *

دلتنگ  شعرهای من هرگاه  می شوی

 تا   انتهای  قافیه   همراه   می شوی

کنج   کتابخانه   تو  را   دید  می زدم

دیدم  چقدر  ساده و دلخواه می شوی

مغزم  دوباره  هنگ  نمود از خیال  تو

کی از  خیال  عشق  من  آگاه می شوی؟!

یک  چند  میز  فاصله    افتاده   بینمان

یک  چند میز فاصله ··· کوتاه  می شوی؟!

مثل  کتاب  شعر  ورق  می خورد  دلم

داری  غزل  غزل  غم  جانکاه  می شوی

دنیا   کتابخانه ی  هفت  آسمان شده است

وقتی  که  پا  به ماه ترین  ماه می شوی

 از بس که پای  مقنعه ات  شعر  سوختم

درگیر    سوزناکترین    آه     می شوی

آنقدر  نازکی به تن ات  دست برده است

گاهی  سبک تر از پر  یک  کاه می شوی

آنسوی  میز   فاصله ها  اخم   می کنی

ای  اولین  فرشته  که  گمراه  می شوی

خوانا  نوشتم  این غزل و  دادمش  به تو

 آیا   شبی   خیال  مرا   ماه   می شوی؟

ای  بهتر از  هوای  غزل   با خیال  من

بعد ازکتابخانه ؛ 

                     که  همراه  می شوی؟؟

با  پوزخند خواندی  و  قلبم  مچاله  شد

تقصیر کیست ؟؟ اینهمه بدخواه می شوی

هر چه کتاب  شعر جهان  است  سهم  تو

دلتنگ  شعرهای  من  هرگاه  می شوی

تهمتن غلامی - 95/02/22

شاعر باران

♡تقدیم به همسرم با عشق♡

از دفتر بداهه ها

شاعر باران

در مسیر  خانه ات  ··· باران نمی دانم چرا -

-تند می بارد ، بگو  بانوی بارانم ··· چرا؟-

- رودخانه  رودخانه   جاری ام  تا پای تو

زیر پایت  گل  نشد  هرگز  برویانم  چرا؟؟

دستهایم سست ، پایم سست ، قلبم سست تر

پیش  پایت  ریخته  برگ   درختانم    چرا ؟!

آمدم سمتت ، دو پا هم قرض کردم ، نازنین-

- پا  ندادی  هیچ  بر  رویای  ویرانم  چرا؟!

کفش های من گل آلود خیال  کوچه هاست

در مسیر تو ··· عزیزم ، سیرم از جانم ···چرا؟؟!!

دوستت دارم  ولی هرگز برایت  شعر شعر

از کتاب دوستت دارم نمی خوانم  چرا ؟؟

عطر نارنج  از تمام  کوچه  بالا رفته است

عشق من دامن  زدی بر روی  ایمانم  چرا؟؟

پله  پله  آمدی  پایین   به  استقبال   من

ریختی  یک  عمر آتش در  نیستانم  چرا ؟؟

زیر باران  گریه ات  می گیرد و خط می کشی

با  مداد  آبی ات  بر  روی  چشمانم  چرا؟؟

¤¤¤

¤¤¤

چتر من  بسته است ، حتی لحظه ی باریدنت

شاعر بارانم و ··· باران نمی دانم ··· چرا ؟ -

- تند می بارد همیشه تند ··· وقت رفتن است

         بعد تو  خیلی شبیه  گریه می مانم ··· چرا ؟؟!!···      

                              ( تهمتن غلامی )                             

غزل *بوسه جای قند*

دلم سر می خورد  از  استکان  چایی ات گاهی

نپرس از من ، که آیا بوسه جای قند ··· می خواهی؟؟؟

خیال مبلمان  پرت  خیال بوسه بازی هاست

بیا ··· ای آنکه لبهای  مرا تا بوسه ، همراهی

به  شیرین  بازی    بالا  بلندی های  لبهایت 

چه مشغولم ··· که منعم  کرده اند از هر چه  کوتاهی

کشیدم  دست بر پیراهنت ، روحم  معطر  شد

کشیدی نازک  و کشدار  و ناز آلوده تر ··· آهی

"رخ" ات را  پیش  آوردی ، "دو خانه" ··· سمت چشمانم

چه می دانستم  آخر "مات"  خواهد  شد چنین  "شاهی"

خدا  از حبه  قند  کوچک  لبهات  سهمم کرد

خدا  هم  دوست  می دارد  تو  را حوای  گمراهی

¤¤¤

تو  را  با  چای  و شعر و بوسه  می آمیزم و آخر

مرا  از  یاد خواهد  برد ··· حتی کاغذ   کاهی

تهمتن غلامی

غزل *سقف سفالی*

*سقف سفالی *

ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﮋﺍﺩ ﺟﻨﮕﻞ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﺷﺎﻟﯽ ﺍﻡ
ﺩﻟﺘﻨﮓ  ﺁﻥ  ﻫﻮﺍﯼ  ﻋﺒﻮﺱ  ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﻣﺜﻞ ﺳﭙﯿﺪ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﭙﯿﺪ ﺑﻮﺩ
ﭘﺎﯾﺎﻥ  ﺭﻭﺳﯿﺎﻫﯽ  ﻗﻠﺒﯽ  ﺯﻏﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﻋﻤﺮﯼ ﺯﺑﺎﻧﺰﺩ ﺧﺰﺭ ﻣﻮﺝ ﺧﯿﺰﻡ ﻭ ···
ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺧﺸﮏ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﻣﻦ ﺑﺎﻍ ﭼﺎﯼ ﻧﻮﺭﺱ ﻫﺮ ﮐﻮﻫﭙﺎﯾﻪ ﺍﻡ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﺵ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﭘﺎ ﻧﻬﻢ
ﻣﯽ ﺷﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﺴﺖ ﺑﺮﺍﯾﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﻟﯽ ﺍﻡ؟؟

ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، ﺧﺰﻩ ها سبز می شوند
ﺍﺯ  ﻧﺎﻭﺩﺍﻥ  ﮐﻮﭼﮏ  ﺳﻘﻒ ﺳﻔﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﮐﻮﻩ ﻣﻪ ﺯﺩﻩ ﯼ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﮎ   ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ    ﭘﺮﺗﻘﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ، ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ
ﻣﻦ  ﻧﻮﺭﺱ  ﺧﯿﺎﻝ ﺗﻮ ﻭ  ﻣﯿﻮﻩ ﮐﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﺍﺯ ﻟﻨﮕﺮﻭﺩ ﺑﻮﺩ ··· ﮐﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ
ﺟﺎﺭﯼ ﺳﺖ ، ﺯﯾﺮ ﺁﻥ " ﭘﻞ ﺧﺸﺘﯽ " ﭼﮕﺎﻟﯽ ﺍﻡ

ﺗﻬﻤﺘﻦ ﻏﻼﻣﯽ

ﭘﻞ ﺧﺸﺘﯽ -- > ﻧﺎﻡ ﭘﻠﯽ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ، ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰﺷﻬﺮﻟﻨﮕﺮﻭﺩ ‏( ﺷﻬﺮ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ‏)

دوبیتی

ﺗﻮ  ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ  ﻭ  ﻣﻦ  ﭘﺮ  ﺷﻮﺭ  ﻣﯿﺸﻢ

ﯾﻪ ﺷﻤﻊ ﻣﯿﺸﻢ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻡ ﻧﻮﺭ  ﻣﯿﺸﻢ

ﻧﮕﻮ   ﻋﺸﻘﻢ   ﺩﺍﺭﻩ   ﺗﺤﻠﯿﻞ   ﻣﯽ ﺭﻩ

ﭼﺸﺎﻣﻮ   ﺭﻭﺕ   ﺑﺒﻨﺪﻡ  ، ﮐﻮﺭ  ﻣﯿﺸﻢ

#تهمتن  غلامی

غزل

گر چه دنیا  آبرویم  را  هزاران بار ریخت

بارها روی  لبم ،  لبخند  معنی دار  ریخت

¤¤

تا زلیخا هرزه گی را  یوسفی  تاوان دهد

خشت  خشت  آبروی  قصر پوتیفار  ریخت

¤¤

حتم  دارم  باز ، سهم  حیله ی روباه  شد

زاغک قصه  پنیری را که از منقار ریخت

¤¤

آه ··· شاید که خدا یک شب به نیشابور رفت

هفت شهر عشق  را  در دفتر  عطار ریخت

¤¤

"دست" و "پا" زد هر چه شیطان محض بد گویی ی تو

همچنان  عشق  از  "زبان"  میثم  تمار  ریخت

¤¤

"نوشدارویی و بعد از مرگ" می آیی به دست

"شهریار" تو  به  کام عشق زهر مار ریخت

¤¤

شاهنامه آخرش خوش نیست ، وقتی این چنین

شانه ی مردانگی هایم  "تهمتن" وار  ریخت

¤¤

آجر آجر بر سرم  آوار  شد ، تا  طرحی از-

خنده های  آجری رنگ  تو  را معمار  ریخت

¤¤¤

¤¤¤

دیگر از سوزش چگونه در امان دارم ؛ بگو

شعرهایی که ، بر آن  خاکستر سیگار ریخت

<><>

تهمتن غلامی

غزل

♡تقدیم  به  همسرم ♡

و از کیفم  مداد   رنگی و دفتر  در آوردم

تو را در دفتر  نقاشی ام  محشر در آوردم

مداد قهوه ای  موی  تو را بر  شانه ها آویخت

و  موهای تو  را  از قهوه ای  بهتر در آوردم

مداد آبی ام ، از بس که با  احساس لمس ات کرد

به  چشمت  تا  رسیدم  چشمهایی  تر  در  آوردم

نمی ارزد  به  انگشت تو و  آن  نازکی ها  هیچ

من  از  رنگ  طلایی  هر چه  انگشتر  در آوردم

دل  هر  کاغذی  می لرزد از  تصویر  زیبایت

تو  را  از  هر چه  زیبایی ست ، زیباتر  درآوردم

کمی ،  از  صورتی  بر صورتت  پاشیدم  و  آنگاه

به  سمت  صورتی هایت   دوباره  پر  در آوردم

کلاس اولم  بود و ···  مداد  قرمزم  دل  بود

"کشیدم"  دست و از آغوشهایت  سر در آوردم

معلم  آمد و ··· ترسیدم  از دزدیدن ات ··· ای  وای

سریع  از  دفترم   نقاشی  دیگر  در آوردم

(تهمتن غلامی)

غزل

عشق بعد از تو  به پای هرزه گی ها مانده است

یوسفی  در بند  احساس  زلیخا  مانده است

شاه بیت این غزل جایی ست که مجنون تو

آبروی کاسه اش در دست لیلا مانده است

  

خواستم  یک  عمر پای  تو فداکاری کنم

ریز علی با کوه غمهای تو  تنها مانده است

حبه قند بوسه هایم  در دهانت  حل  نشد

ذهن لال من در این حل ل معما  مانده است 

پا نمی دادی و از این پا و آن  پا کردنت

باورم  شد  قلب  من  زیر قدمها مانده است

ها کشیدم روی ذهن پنجره  اما  هنوز

نام تو درباورانگشت من جا مانده است

" تهمتن غلامی "